Home sweet Home....

En dan is het toch echt aangebroken...koffers inpakken, afscheid nemen van de mensen die ik ontmoet heb in Salvador waarvan een aantal waarmee ik in de afgelopen tijd echt goed bevriend mee ben geraakt, in de laatste dagen nog souvenirs kopen (dat lijkt ondanks mn lange verblijf, toch wel altijd een last minute stress moment te zijn...wat moet ik kopen? Heeft diegene er wel wat aan..., o en niet vergeten dat ik die ook nog beloofd heb wat te geven...etc etc).

De laatste weken hebben we genoten, en heb ik mn ouders en zus plaatsen laten zien waar ik zelf veel kwam de laatste maanden. Ik ben nog 2 x teruggegaan naar Caasah (het project in Ribeira) , 1 keer zijn we samen daar heen gegaan en hebben we een hele middag met de kinderen en een begeleider op het strand vertoefd. Daarna ben ik zelf nog een middag geweest om afscheid te nemen. De kinderen hadden tekeningen gemaakt voor me, en ze vroegen me of ik post wil blijven sturen naar ze. Ik keek een beetje op tegen het moment van afscheid nemen, na een aantal kinderen gedag te hebben gezegd en ik de anderen met volle concentratie naar een tekenfilm zag kijken..ben ik stilletjes weggelopen..en met een zwaai van meters afstand (die ze naar waarschijnlijkheid toch gemist hebben) ben ik weggegaan...
Ik weet dat ik terugkom in Salvador, dus zal de kliniek dan zeker weer gaan bezoeken...

In de 3 weken vakantie zijn we een week naar 'Itacare' geweest. Het was een busreis van 9 uur, en na een freezing nacht (de airco die eeuwig aan stond) en geen deken..(denkende aan mn busreis naar porto seguro waar ik een deken kreeg, kregen we dat bij deze busreis niet :-( heb dan ook geen oog dicht gedaan die nacht), kwamen we aan in Itacare en dat maakte alles goed, de sfeer, de mensen, alles tranquilo, de gezellige strandtenten s avonds, het forro dansen (waar mn familie op het laatst niet meer enthousiast op kon reageren, aangezien ik voor de zoveelste avond naar dezelfde plek wilde gaan om alleen maar te kunnen dansen ;-) )
In de laatste week hadden we een appartement gehuurd...wat leek op een penthouse, ik had wat rondgebeld en binnen no time was het geregeld, niet wetende dat het echt zoooo groot zou zijn en dan het uitzicht op de vuurtoren....(kan me nu al niet meer voorstellen dat we daar echt zaten).

En daar zit ik dan nu, aan de keukentafel met mn kopje thee ...saudades (heimwee) naar brazil, maar aan de andere kan toch ook wel weer een goed gevoel om thuis te zijn...het zal wennen, misschien toch sneller dan ik denk. Het enige wat me nu het moeilijkste afgaat is wennen aan het weer en het feit dat het leven hier voornamelijk binnen afspeelt..ik mis de muziek, de vrolijkheid van de mensen, het spontaan luidkeels zingen op straat en niemand die op of omkijkt omdat het de normaalste zaak is, ik mis het het ao kilo eten onder de middag, het drinken van aqua de coco op het strand, de zeeeee...en ga zo maar door..

De komende dagen zal ik mn braziliaanse cds en dvds grijs draaien..om nog even in de sfeer te blijven en nog niet terug gaan naar 'reality'...
Ook mn havaianas slippers zijn de komende tijd nog niet weg te denken..'they have become part of my life'..;-), maar hopen dat het hier snel zomer wordt:-)

Nogmaals bedankt voor al jullie leuke berichten, en een aantal die me ook op de hoogte hebben gehouden van wat er zich in Nl af heeft gespeeld de laatste maanden. Ontzettend leuk te lezen!

Abraco e beijo,
Diana